ความสำคัญของการพัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน
เด็กวัยก่อนเรียน หมายถึง
เด็กวัยก่อนเข้าเรียนหรือระยะวัยเด็กตอนต้น (Early Childhood) โดยเริ่มตั้งแต่อายุ3ขวบครึ่งจนถึงประมาณ6 ขวบลักษณะของเด็กในวันนี้
อยากเป็นอิสระอยากเป็นตัวของตัวเองชอบปฎิเสธ มักปฎิบัติตนตรงข้ามกับสิ่งที่ผู้ใหญ่พูด
ดื้อรั้น(ศรีเรือน แก้วกังวาล,2549) ที่เป็นลักษณะเช่นนี้อาจเนื่องจากมาจากเหตุผล2ประการ คือ
1.เด็กในวัยนี้เพิ่งผ่านวัยทารก
เริ่มมีพัฒนาการในด้านการใช้ภาษา และความสามารถทางการเคลื่อนไหวทางกาย เช่น
การใช้งานกล้ามเนื้อแขน ขา มากขึ้น
ดั้งนั้นเด็กในวัยนี้จึงอยากใช้และแสดงความสามารถของพัฒนาการในด้านต่างๆดังกล่าว
2.เด็กวัยนี้ความสัมพันธ์กับบุคคลต่างๆ
ในครอบครัว การเล่นกับบุคคลอื่น การเข้าสังคมเพิ่มขึ้น
จึงมีความต้องการเป็นตัวของตัวเอง รวมทั้งบางเวลาอยากตามใจผู้อื่นให้ผู้เล่นด้วยและในขณะเดียวกันยังมีอารมณ์ตามใจตัวเองด้วยเช่นกันเด็กก่อนวัยเรียนจะมีความน่ารักน่าชัง
ชั่งพูดชั่งคุย เป็นวัยที่ดื้อรั้น เอาแต่ใจตัวเอง
เด็กในวัยเรียนนี้เป็นระยะที่ต้องได้รับการเรียนรู้กฎเกณฑ์ ระเบียบต่างๆของสังคม
เรียนรู้การเข้าร่วมกลุ่ม ทักษะทางสังคมร่วมกับเพื่อนในวัยเดียวกันและต่างวัยเรียนรู้พฤติกรรมตามและเพศของตนเอง
ส่วนพัฒนาการด้านร้างกายของเด็กในวัยนี้อัตราค่อนข้างช้า
จะเห็นได้ว่าเด็กในวัยนี้เป็นช่วงที่มีความสำคัญ
มีการเปลี่ยนแปลงพัฒนาการในด้านต่างๆทั้งด้านร่างกาย อารมณ์
สังคมและสติปัญญาจากวัยทารก
เพื่อเตรียมความพร้อมในด้านการเรียนรู้และก้าวเข้าสู้วัยเรียน
เด็กในวัยนี้จึงจำเป็นต้องได้รับการดูแลและพัฒนาจากครอบครัว และผู้ใกล้ชิด
บุคคลกลุ่มดังกล่าวจึงครวนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติและพัฒนาการแต่ละด้านของเด็ก
ตลอดจนวิธีการส่งเสริมและการกระตุ้นพัฒนาการในด้านต่างๆ อย่างเหมาะสมและถูกวิธี
ธรรมชาติและความสนใจของเด็กวัยนี้
มีลักษณะเหมือนฟองน้ำซึ่งสามารถดูดซับ เรียนรู้ในสิ่งต่างๆ
ที่อยู่ในสิ่งรอบตัวได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้น พ่อแม่
ผู้ปรกครองและผู้เกี่ยวข้องจะเป็นผู้มีอิธิพลต่อการปลูกฝัง
พร้อมกับเสริมสร้างการเรียนรู้และพัฒนาการในด้านต่างๆ ของเด็กอย่างมาก
การเลี้ยงดูและปลูกฝังที่ถูกต้องจึงมีความสำคัญยิ่งสำหรับเด็กในวัยนี้
การพัฒนาความสามารถและศักยภาพของเด็กในช่วงก่อนเรียนพ่อแม่
ผู้ปรกครองและครูครวนคำนึงถึงพัฒนาการในด้านต่างๆที่สำคัญ 3 ด้านได้แก่ ด้านร่างกาย ด้านอารมณ์และ สังคม และสติปัญญา
ดังนั้นผูุ้ปรกครองและผู้ใกล้ชิดเด็กครวนมีความรู้และความเข้าใจ
รวมทั้งสังเกตความสามารถในแต่ละด้านพร้อมให้การกระตุ้นและส่งเสริมอย่างต่อเนื่อง(นภเนตร
ธรรมบวร,2544)
